GECE YOLCUSU
Simsiyah gecenin içinde yol alıyoruz.
Gökova’yı Marmaris’e bağlayan,
okilüptus ağaçlarının çevrelediği,
o dar ama insana çatı hissi veren,
yersiz bir güven telkin eden eski yolda…
Yolumuzu aydınlatan iki göz,
belli belirsiz çalan müziğimiz,
bir de ikimiz…
Biliyorum az sonra virajlar başlayacak,
hiç bir yol her daim dümdüz gitmez ki.
Sola virajda sen bana yaklaşacaksın,
sağa viraj beni sana yaklaştıracak…
İstemeden olacak tüm bunlar,
belki kafalarımız birbirine değecek,
sıcak nefeslerimizi hissedeceğiz kulak memelerimizde…
Yıllar önce bir arkadaşımın tavsiyesi ile denemiştim,
içimde yüzlerce damlacık krağı oluşturmuştu,
soğuk ama gizemli,
ilk kez tattığım bir duyguyu yaşatmıştı bana…
Hadi yine yapalım,
ellerimiz birbirine kenetlenmişken,
ağustos böceklerinin avaz avaz bağırdığı,
kekik kokularına teslim olmuş bu gece…
Farları kapatıyorum,
otomobilin iç ışıkları da kararıyor…
Müziğimiz; kenetlenmiş ellerimiz;
daha virajlara gelmemişiz…
Işığımız yok şimdi…
Geceye alışıyor gözlerimiz,
otomobil yola devam ediyor,
biz hayata…
Hiç konuşmuyoruz,
tarifsiz bir sükun huzur oluşturmuş bir başına…
Yıllar sonra ruhum ne zaman daralsa,
o gece;
Marmaris yolunda hissettiklerimi,
bir teyp bandı gibi geri sarabilmeyi düşlerim,
derin bir yalnız kalma isteği kaplar içimi…
Bilirim hayatım geceye dönmüştür,
yolumu aydınlatan ışığımı söndürmek bir süre,
huzur veren sesleriyle,
ortamı dolduran ağustos böceklerine kulak kesilmek,
bir de az sonra başlayacak virajlarda elimi sıkı sıkıya tutacak,
sımsıcak nefesini kulak mememde hissedeceğim,
yol arkadaşı gerektir bana…
Karanlıkta ne yapıp ne yapamayacağımı,
el yordamıyla bulduğum yolumu,
yine bulacağımı bilirim…
Gözlerim karanlığa bir alışsın hele…
Ayhan Durmuş
Kayıt Tarihi : 5.5.2005 16:04:00
Orhan merhaba,
Gökova’yı Marmaris’e bağlayan, Okilüptus ağaçlarının hikayesini okuduğumda, beni bambaşka yerlere götürdü… 2005 yılında yazdığım şiirde ki o anlara…
Tşk. ederim..
