Elle dokunulabilir, gerçek hayalleri yapamadım. Mesela Nasuh Mahruki gibi Everest’e çıkmak isterdim. Mesela, Kaptan Cousteau gibi denizlerin dibine dalmak isterdim. Yine mesela Schumacher gibi saatte 300 km süratle araba kullanmak isterdim. Daha o kadar çok bi sürü şey yapmak isterdim ki, uff diyorum.
Ama tüm bu elle tutulur insan işi heyecanı yaşamak yerine, masallarda anlatılan, aslında olmamış bir hayal kahramanını seçtim, seçe seçe.
Pinokyo’nun babası Gepetto’yu…
Marangoz oldum. Yani olmaya çalışıyorum.
Neyse işte. Miyadını tamamlamış, içi geçmiş ama işi bitmemiş ağaçları alıp sehpa, masa, lamba gibi görünen Pinokyolar yapıyorum.
Atölyeye beklerim. Ağacın daha ham haline dokunmanız için. Öldü zannedilen o kütük parçasının yeni bir hayata başlangıcına, doğumuna tanıklık edin diye. Değişik bir temas. Tanıklık edin en azından.
Hatta çıraklık yapın bir kütüğün sehpa, masa, raf olma sürecindeki yolculuğuna.
Hep dokunarak süren o değişimi deneyimleyin.
Emin olun iyi geliyor.
Marangoz
Hakan Denker
