Bir fotoğrafın hatırlattıkları…
O süslü püslü boya sandıklarından alacak para hiç olmazdı.
Yaz gelip okullar tatil olduğunda, pazar kasalarından kendimize boya sandığı yapar; babamın dükkânından işe yaramaz kumaş parçaları ve kadife edinirdik. Sonra Nuri Leflef boya ve cila alır; doğruca kahvenin önüne yerleşirdik.
Akşama kadar; abilerimizin kıyakları (gerekli olmasa da ayakkabılarını boyatırlardı) ciddi para kazanırdık. Bu paranın büyük bir kısmı eve giderdi. Kalanı ise; yazlık Arzu Sineması’nda frigo dondurma, mısır patlağında biterdi.
Özellikle Texas, Tommix, Zagor, Kaptan Swing, Mandrake gibi kitaplara da ciddi paralar verirdik. Okuduktan sonra değiş tokuş yaptığımız çok olurdu. Eski gazetelerden kesekağıdı yapıp pazarcılara satarak yolumuzu bulduğumuz da çok olmuştur.
Şartlar çok zordu belki…
Ama gerçekten çok mutluyduk.
Metin Yener
