BİR BAB-I ÂLİ ANISI
Yıl 1928
Ali Naci Karacan (patron)
Ahmet Haşim (yazar)
Aralarında seviyeli bir tartışma ve biraz da çekememezlik var.
Biri “niçin ben patron değilim” ezikliğinde digeri “neden böyle yazamıyorum” kıskançlığında…
Gazete koridorlarında karşılaşırlar.
Ali Naci “H”yi çeke çeke
– Haaaşim Haaaşim, Arap Haaaşim deyince, orada bulunanlar küfürlü bir kavgaya tanıklık etmeye hazırlanırken Haşim, şeytanı çatlatacak bir gülüşle yanıt verir:
– Aman beyefendi, bendenize Arap demeyi de bari Türklere bırakın…
Günümüzde ana-avratlı kavgaları unutturur umuduyla Yusuf Ziya Ortac’tan aktardım bu anıyı.
Umarım ders çıkartan olur…
Kenan Sönmezler
Editörün NOT’u: Karşındaki insanı kibarca nasıl da mat etmiş Ahmet Haşim.
Kelimelerin efendisi olmak da böyle bir şey.
“Ben Arap olabilirim ama sen de Türk değilsin diyerek “ Ali Naci Karacan’a yanıt vermek.
Ali Naci karacan belki de Türk, burada soy sop ırk önemli değil,
verilen cevabın nazik ve geçirgen oluşu önemli..
