Gazeteciliğin zirvesi muhabirliktir. Hangi göreve gelirseniz gelin, iyi bir muhabir değilseniz medyada arkanızda yüz akı bir geçmiş bırakamazsınız.
Ancak meslek yaşamımız boyunca muhabirin kıymetini bilen, ona saygı gösteren, mobbing uygulamayan, kendi kişisel işleri için kullanmayan çok az yöneticiyle çalışma şansını yakalamış bir kuşağız. Okay Gönensin meslek yaşamım boyunca tanıdığım en çalışkan ve entelektüel yöneticiydi. En önemlisi muhabire saygı gösterirdi.
Yeni Yüzyıl Gazetesi’nde hayatımızın en keyifli gazetecilik dönemini yaşadık. Kapısı bize her zaman açıktı. Randevu almadan odasına girer, gazetenin yayın politikasına yönelik eleştirilerimizi dahi paylaşırdık.
Yazı İşleri Müdürü haberimizin içeriğini bozan bir başlık attıysa önce yazı işleri müdürüne görüşümüzü söylerdik. Düzeltilmez ise gider Okay Gönensin ile de paylaşırdık. Hiç kızdığını, “haddimizi aştığımızı” ima ettiğini hatırlamıyorum. Hep içtenlikle dinler, “dinlermiş” gibi yapmazdı. Bize gerçek gazetecilerin sonuna kadar özgür olabildiği rüya gibi bir gazete yapmıştı.
Zaten daha sona Yeni Yüzyıl yerine çıkan “hiçbir gazete de tutmadı. Biz Okay Gönensin’i Yeni Yüzyıl buluşmalarında gördüğümüzde “Yeni Yüzyıl’ı ne zaman çıkarıyorsunuz, hemen gelip çalışırız” derdik Gülseren Ergezer Güver ile birlikte. O da bize “Siz benim başımı belaya mı sokacaksınız. O iş bitti” derdi. Son olarak dün Okay Gönensin’i bir toplantıya davet etmek için Cemiyet’ten aradık. Geleceğini söyledi. Bugün sabah da böyle bir iç acıtıcı haber ile uyandık.
Okay Gönensin seni hep çok sevdik. Sevmeye de devam edeceğiz. Işıklar içinde uyu.
Sibel Güneş
Kaynak: facebook
