FETÖ göstere göstere ülkeyi ele geçirirken sesini çıkarmamış, hatta alnı secde görüyor diye onay vermiş, kumpas davalarıyla insanların hayatı karartılırken kafayı kuma gömmüş, Gezi’de ‘ne oluyor’ diye merak edip adımını sokağa atmamış, insanlar bombalanarak öldürülürken vicdanı kımıldamamış, hatta içten içe sevinmiş, 15 Temmuz’da her şeyi tv’den izleyip kimin kazanacağına göre duruş belirlemiş.
Şimdi bu tipler çıkıp, her şehit cenazesinde “Gözöcölör nördö, nöyö töpkö göstörmöyörlör” diye böğürümüyor mu? 15 bin km öteden insanın midesini bulandırıyor.
Merak etme birader o insanlar, cinayetin her türlüsüne karşı. Hepsine tepki gösteriyor.
Berkin Elvan’a da üzülüyor, Eren Bülbül’e de.
Ali İsmail içinde yüreği yanıyor, Şenay Aybüke ve Necmettin Yılmaz içinde.
Hiç biri katledilmiş insanlar, parçalanmış bedenler üzerinden siyaset yapacak kadar insanlıktan çıkmıyor.
Çocuğu öldürülmüş aileleri yuhalamıyor, yuhalatmıyor hiç biri.
Bomba ile parçalanmış onlarca insan için yapılan saygı duruşlarını ıslıklamıyor, öldürülenler bizden değil nasıl olsa diye “oh olmuş” demiyor.
Hayatlar kararırken “Türkiye bağırsaklarını temizliyor” diye nefret kusmuyor.
Bu insanların, insanlık öğreneceği son canlı türü sensin. Önce bir aynaya bak diyeceğim ama bunu da yapamazsın çünkü göreceğin şeyden korkuyorsun.
Bu ülkenin makus kaderisiniz.
“Gözöcölör nördö ?” diye anıracağına bi olayda da sizi görelim sokakta dingil sürüsü. Her şeyi başkasından beklemeyin.
Asım Güneş
