SPORU ANLAMAK…
Dün geceden beri, başta biz BEŞİKTAŞK meftunları olmak üzere, pek çok kişi Talisca’nın o muhteşem frikik golünü konuşuyoruz ya.. Twitter’da, müzmin hoşnutsuz ya da rakip takımlardan birinin hazımsız bir taraftarı olduğunu sandığım (ki pek çok rakip ama centilmen taraftar bile kutluyor dünden beri) biri çemkirmiş:
“Amma büyüttünüz yau.. Sanki galip geldiniz.. Ne bu tantana akşamdan beri..” diyor..
Sporu hiç anlamamaktır bu.
Maçlar, goller, pozisyonlar filan öyle “algılanmaz” canım. Kimi zaman en kötü gününde, o bir tek topun ağlara takılması ile dünyan, kimyan, hayatın değişiverir geçici olarak da olsa. Vücudun öyle hormonlar salgılar ki, bir yığın derdini tedavi ediverir. Sevgilinin minicik bir SMS’i, bir emojisi gelmiş gibi olursun en bezgin ve ölgün anında.
Yarışma budur, spor budur.
Kimi zaman bir futbolcunun nefis bir çalımı, röveşatası, doksanda patlayan şutu, kimi zaman mağlup durumda iken durumu 1-1 yapan dünkü gibi bir son dakika golü, ya da yenilmiş bir takım oyuncularının rakibi tebrik jesti.. Herhangi bir şey, insanı “yükseltir” dönemsel de olsa.
Hep galibiyet, hep zafer, hep şampiyonluk, hep kupa, hep kürsü veya madalya değildir spor.
Bunu anlamayan, zaten zerre kadar zevk alamaz spordan.
Zafer Arapkirli
