Yine demek ki, iyi insanlar böyle güzel hatırlanıyor anılıyor..
Faik Kaptan yazdı..
“NERDESİN”İ UNUTMADIK…
Fındıkzade’de bir Gazetecilik Yüksek Okulu vardı. Ben bu okulun ilk öğrencilerindendim.
1966-1968 yılları arasında burada gazetecilik öğrenimimi tamamladım.
Okulumuzda çok değerli öğretim görevlileri vardı. İşte bunlardan birisi de Ahmet Kutsi Tecer’di.
Şair, yazar ve eğitimci olan Ahmet Kutsi Tecer hocamızın dersi sırasında sınıf tamamen dolardı.
O kadar güzel ders anlatırdı ki sınıf huşu içinde dinlerdi.
Tabii en önemlisi de her dersin sonunda öğrencilerin isteği üzerine alkışlarla hocamız o ünlü “NERDESİN” şiirini okurdu.
Bugün onun ölüm yıldönümü.
1967 Temmuz’un 23. günü hayata veda etti.
Allah rahmet eylesin. Nur içinde yatsın.
İŞTE “NERDESİN”.
NERDESİN
Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar:-Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Âşıkıyım beni çağıran bu sesin.
Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgârlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana:-Nerdesin?
Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben.
Elverir ki bir gün bana, derinden,
Ta derinden, bir gün bana “Gel” desin.
