Yazar Orhan Kemal yakın dostu Fikret Otyam’a mektup yazıp akıl ister..
İşte bir dürüst adam öyküsü…
“Sevgili Fikret,
(…) Bu satırları sabahın beşinde, buz gibi odamda yazıyorum. Ne odun, ne kömür, ne hemen odun kömür alacak para var. Tek iş yok. Ne film senaryosu, ne roman teklifi. Bu hiç de layık olmadığım yoksul hayata ne zamana kadar niçin tahammül edeceğimi bilmiyorum. Gelecek günler hiç de ümit verici değil. (…)
Bu hava içinde bizim işler yatmış durumda. Türkiye benim için yaşanacak yer olmaktan çıktı. İki şey yapmam lazım:
1) İstanbul ya da İstanbul dışında -Göğüş gibi dostların himmetiyle- 1000 – 1500 lira aylıkla bir iş bulup, Orhan Kemal’i bir kenara iterek Raşit Öğütçü olup çalışmak… Çocukların öğrenimini yürütmek.
2) Türkiye’yi terk edip gitmek… Kaçmak değil.
Ne dersin, Anadolu’nun herhangi bir yerinde bir iş bulamaz mısın bana? Bir iki yıl için. Ondan sonra Nâzım, Teknik Üniversite’yi bitirecek. Kardeşlerini himayesine alabilir sanırım.
Bu husustaki fikirlerini acele yaz.”
Orhan Kemal
Fikret Otyam – Orhan Kemal – Ahmed Arif
