TOPRAK ANA…
Önce gök gürledi derinden toprak titredi betonların altında korkarak; sonra, şimşekler çarpmaya başladı Ve.. ardından dökülmeye başladı yağmur.
Muhtaçtı bir yudum suya toprak ana.
Kurumaya vede çürümeye başlamıştı.
Üzerine milyonlarca beton ağırlığı yüklenmiş nefes bile alamıyordu bunca yükün altında.
Derinden bir ah çekip, üzerinden akan suları özledi.
Ve.. sular aka aka denizlerde bütünleşip okyanus oldu.
O da bıkmış olmalı ki gelen suları geriye döndürdü.
Ve…adına tsunami dediler.. Ardından seller, depremler oldu.
Toprak ana ağladı acı içinde bir yudum su diye.
Tıpkı Kerbela’da Hz. Hasan, Hz Hüseyin’in feryadı gibi.
Üzerinde dolaşan sular betonlar üstünde akıp durdu.
Dayanamadı toprak ana, onca yünün altında çökmeye başladı…
İrfan Demir
