Bugün tam 5. yılını dolduruyor babamın Vefatının…
Ne söylenecekse belki dayısı hariç…
Söylenmesi gerekenleri hep insanların yüzüne söylerdi…
Öyle Kimsenin arkasından konuşmazdı…
Gözünü budaktan esirgemeyen bir yaradılışdaydı…
Bunun içinde belkide çok sevilmezdi…
Oysa O merhametliydi…Aslında yufka yürekliydi…
O Sert görüntüsünün altında pırlanta gibi bir kalp gizliydi…
Sadece biz çocuklarını değil…
Yakınlarını,onlar farkında bile olmadan gözetmesini bilirdi…
Bilenler bilirdi…Bilmeyenlerde kendileri gibi bilirdi…
Bilipte anlayamayanlarda yok değildi…
Çok iyi ve koyu bir CHP’liydi…
1972 yılında yine delegeydi…
“İnönü’ye kıyamadım.Ecevit’in karşısında oyumu ona verdim” diye söylerdi..
Gerçek din adamlarınada son derece saygılıydı…
Mustafa Eren hazretleri Eynesil’e ne zaman gelse ziyaret ettiğini bilirim…
Aslında 2003 yılında annemin vefatıyla hayatla bağları…
Hiç eskisi gibi olmadı…
Yıllar sonra sigarayı adeta arkadaş edinmişti..
Seni çok özledim babam…
Nurlar içinde uyumanı dilerim…
Özgen Kemal
