“Beş parasız gazeteci.. Aç susuz yaşadım bu yılları.. Ve bunca yıl sonra sevgili dostum arkadaşım Orhan Can sayesinde emekli oldum. Emeğine ve yüreğine sağlık ey insan sevdalısı..”
BEŞ PARASIZ GAZETECİ… AÇ SUSUZ YAŞADIM BU YILLARI….
VE BUNCA YILDAN SONRA SEVGİLİ DOSTUM ARKADAŞIM ORHAN CAN SAYESİNDE EMEKLİ OLDUM…. EMEĞİNE VE YÜREĞİNE SAĞLIK EY İNSAN SEVDALISI……
Her ne olduysa o gün oldu.12 Eylül Darbesinden önce Bağcıların bir gecekondu mahallesinde evlerini su basmıştı. DEMOKRAT gazetesini aramıştım.
Gelen muhabir kıza olayı anlatırken jandarma tarafından muhabirle birlikte gözaltına alındık.
Yer Bakırköy Jandarma komutanlığı. İfadelerimiz alınmış ve serbest bırakılmıştık.
Tam ayrılırken muhabir kız ki şu ana adını bile hatırlamam. Bana “Seni Genel Yayın Yönetmenim çağırıyor” deyince Bab-ı Alinin yokuşuna tırmandık.
Yıl 1980 aylardan Ekim.
Gazete Genel Yayın Yönetmeni H.Basri Çıplak. Beni kapıda karşılayıp “Artık o bölgenin muhabiri sensin ve senden heberler bekliyorum” deyince şoke olmuş bir o kadarda onurlanmıştım.
Borç harç aldığım Zenit marka fotoğraf makinasıyla resimler çekip gazeteye yetiştiriyordum.
Zaman böyle geçerken 12 Eyül ihtilali olmuş sokağa çıkama yasağı var.
Gazeteciyim diye yakama taktığım basın kartla dışarı çıktım.
Çıkar çıkmaz ise jandarmalar tarafından göz altına alındım.
Gözüm açtığımda ise Selimiye Merkez Komutanlığında kendimi buldum.
Burada 19 gün tutuklu kalıp olanları anlamaya çalışıyordum. Bizim Genel Yayın Yönetmeni H.B Çıplak’ın günde 4 tahliyesi ve 14 tutuklama kararı geliyordu. Sonunda tahliyeme karar verildi.
Artık karar vermiştim benim mesleğim Gazetecilik diye.
Cumhuriyet Gazetesinde Yalçın Pekşen ile yolum kesişince iyice adepte oldum mesleğe.
Ama bir yanlışlık vardı. Getirdiğim tüm haberlerin hepsi kullanılmadan çöpe atılıyordu.
Bu da çok zoruma gidiyordu.
O gün Yalçın abinin odasına gidip (zina,fuhuş vs vs..) işte bu yüzden soracaktım.
Odada rahmetli Uğur Mumcu ve Yalçın abi kahve içiyorlardı.
Cesaretimi toparlayıp içeri girdim ve sordum “Abi benim emeğim neden boşa gidiyor diye sorunca” Yalçın abi gülüp bana değil Uğur abiyi gösterip “Ona sor” dedi.
HAYATIMIN DERSİ…..
Yalçın abi “Bu arkadaşımız adliye haberleri getiriyor ama hepsi ise zina fuhuş kapkaç vs vs… deyip bu yüzden haberlerini kullanmıyoruz” deyince rahmetli Uğur Mumcu” bana dönüp “Sen hangi gazetede çalışıyorsun” diye sordu. “Cumhuriyet gazetesi” dediğimde “Öyleyse bu gazeteye böyle haberler girmeyeceğini bilmen gerek” deyip noktayı koymuştu.
Ve kendimi kapı önünde bulmuştum.
BULVAR’DA YENİ SAYFA…
Samatya Hastahanesi’nde gece muhabirliğine başlamış ve tüm haberlerim peş peşe çıkıyordu.
Sevgili istihbarat şefim Ali Öncü’nün denetimi altında.
Yaptığım haberleri gösterdiğimde Yalçın Pekşen bana “İşte senin gazeten oralar” deyip elini omzuma koyup yolun açık olsun demişti.
MİLLİYETE GEÇİŞ…
Rahmetle anıyorum.. Güngör Gönültaş ve Vasfiye Özkoçak Doğan Katırcığolu… Erkan Yiğit, Abdullah Öğülmüş, Tugay Gözdereliler, Aydın Özdalga, Özlem Ören, Sibel Sağlam, Yalçın Çınar, Sinan Toros, Tosun Dede, Özlem Uluer, Mücahit Biber, Kürşat Yılmaz, Serdar Akinan, Ali Fuat Duatepe, Emin Demirel, Murat Demirel, Ercüment İşleyen.
GAZETE GAZETESİ….
Özkan Altıntaş yönetiminde yeni bir sayfa açılmış ve ben burada Bakırköy Adliye Muhabiri olarak göreve başladım.
Oktay Apaydın, Orhan Can, Uğur Onur Orhun, Göker Birdal, Kemal Tayfur, Erdoğan Aktaş, Ali Güven, Özay Gürkan, Süleyman Ayaz, Kadriye Yüksel, rahmetli Rıfkı baba, Kamil Başaran Sami Başaran, Ahmet Altınkaya
VE…. HÜRRİYER YILLARI….
Gazete gazetesi kapanmış.. Yol hürriyet ve bana verilen görev Bakırköy Büro Şefliği. İşimin başındayım. ama başımda bir zabani var ki…. Onu ALLAHA havle ediyorum ettiğini bulur.
Rahmetli Mahir Çerçi abim, Sevgili Oğuz Tongsir, Kani Atmaca, Ulvi Yanardağ….
VE… hepsinden öte sen Orhan Can, can olup yetişmeseydin ki akşam ben olmayacaktım…. yıl 1989 çapa hastahanesi…
İrfan Demir
