“Gözyaşının salâ’sı yok, kimin öldüğünü bilemezsin” derler.
Belki de canından bir parçadır gözyaşı döktüğün belki de kendinedir,
yaklaşan ölümünedir, döktüğün gözyaşları.
Oysa doğduğumuzda kulağımıza okunan ezan doğumu değil,
ölümü müjdeler…
“Ölüm batma gibi görünür, ama aslında doğmaya hazırlıktır, hangi tohum toprağa düştü de yeşermedi” der Mevlana ve der ki;
“Herkes bedeninin ölümünü düşünüyor. Kalbinin ölümünü düşünen yok. Asıl önemli olan kalbin ölmesidir.”
Kalbini bedeninden önce öldürmüşsen, nefes alsan da yaşayan ölüsün. İşte, asıl buna ağla! ( F.Ç )
Not: Bu yazdıklarıma ilham veren Fotoğraf ve ilk paragrafta ki “ gözyaşının salâsı yok….” cümlesi için Sn.Tufan Baş’a teşekkür ederim ( F.Ç )
Fuat Çimen
