ERDOĞAN SEVGİN’LE “DURUM – YORUM”
ALLAH’IM… CANIMI AL
AKLIMI ALMA…
(08 Ağustos 2019 Perşembe):
Yaş ilerledikçe, “korku”lar da başlıyor… Yoo, hayır. Ölümden korkmuyorum. Tanrı’nın kuralı bu… İster zengin ol, ister fakir, günü gelince ölümü tadacaksın. Kaçış, yok…
Benim korktuğum akımı kaybetmem. İster bunama deyin, ister Alzheimer, evlerden ırak olsun yarabbi.
Aklımı oynatırsam başıma neler gelecek çok iyi biliyorum.
Önce kıskançlık krizleri başlayacak.
Karımla aramda 12 yaş farkı var. Kıskanmaya başlayacağım Yurda’yı
Dışarı çıktığı zaman, sorgulayacağım.
“Neredeydin, neden geciktin?”
“ŞOK’a gittim.”
“Şok’a ha… Kasiyer çocukla konuştun mu?
Al başına derdi….
Sonra bir kuşku düşecek beynime. “Paramı çalıyorlar endişesi.”
İki cüzdanım vardır.
Biri evin aylık harcamaları için, diğeri kişisel harcamalar için. İkisi de salonda, orta yerde durur. Hanım ve kıza ne zaman para lazım olsa, oradan alır kullanırlar.
Alzheimer olursam başlayacağım abuk-sabuk konuşmaya.
“Benim cüzdanda iki yüz lira vardı. Sen mi aldın Yurdagül?”
“Hayır” dese bile inanmayacağım karıma.
Sonra oğlana telefon açacağım.
“Sezai, geçen gün bize gelmiştin. Cüzdanımdan para aldın mı/”
Akıl gitmiş bir kere. Koskoca CEO, serin iki yüz liranı ne yapsın?
Tabii kıza da, Ergül’e de saracağım..
“Cüzdanımdan yine para tırtıkladın, değil mi?”
Allah’ım bunları yaşayacağıma, çanımı al daha iyi.
Şimdilik memnunum halimden.
Yemem içmem yerinde… Gelen gideni de tanıyorum. Daha ne olsun?
Sevgili okurlar. Sizden bir günlük izin istiyorum.
Yarın sabah 09.00’da hastanede olmak zorundayım.
Akşama kadar tetkikler, filen. Yazı yazamam. Cumartesi de izin günüm.
Artık, nasipse Pazar’a görürüz.
Sağlıcakla kalan, kendinize iyi bakın…
ERDOĞAN SEVGİN
