Arada bu fotoğrafa dönüp dönüp bakıyorum.
Bu fotoğrafta bir çok kavramı, değeri görüyorum.
İlk göze batan taşra.
Sonra şükür, tefekkür.
Hayat, kıt kanaat. Yerellik, gelenek…
Yaşlılık ve basit keyif.
Küçük mutluluklar, küçük hedefler…
Taş bina, kara ocak…
Tabii ki fakirlik, geri kalmışlık. Bu duruma da alışılmışlık…
Belki ilginç olan ise buna kader deyip benimsemek…
Ve vazgeçilmez içecek çay…
Yani Anadolu.
Bozkırdır, Karadeniz’dir, Doğu ya da Ege…
Hepsinde bu kare vardır…
Ali Değermenci
Kuzeyli Dali
