Ukrayna’da göz göze geldiğim kadını erkeği “Tövbe tövbe” diyerek bakışını kaçırınca kaportayı düzeltmem gerektiğine karar verdim ve girdim ilk gördüğüm berbere.
Traşı kadının yapacağını görünce biraz tedirgin oldum açıkçası. Herkesin üst kattaki emekli Albay Yaşar bey gibi sinek kaydı traşlı olduğu bir ülkede istediğimi yapabileceklerinden emin değildim ama “Ulan kökü bende zaten” diyerek oturdum koltuğa.
Saçlarla uğraşırken bir sıkıntı yaşamadık. Hani bu saçlarla uğraşırken zorluk çekse üstümdeki önlüğü çıkarmadan kaçardım zaten dükkandan.
Sakallara gelince durum değişti ama hoşuma da gitti. Çeviri programıyla istediğim modeli anlatıp “Let’s make me handsome dude!” dedim. Kızcağız beyin ameliyatına giren bir cerrah gibi tane tane ilgilendi sakallarla. “Olmadı” dedim, bozulmadı. Gözlerinde “Şimdi bitti herhalde” mutluluğunu görmeme rağmen “Buraları da şöyle yapalım” dedim, surat asmadı. Bizim Türk berberlerin 30 dakikada hallettiği işi 2 saatte bitirdi sonunda. Ancak kızın işini yaparkenki hassasiyetine, rötuş esnasındaki titizliğine imrendim. Haklı zaferimizin pozunu verdik burada. Dükkandan çıktığımda Ukraynalılar aşkla bakıyorlar, üstüme atlıyorlardı artık.
Demek ki işinizi titizlikle yapınca hem mesleki mutluluk yaşıyorsunuz hem de bu mutluluğu bir sürü insana bulaştırabiliyorsunuz. Kendi adıma da bir ders oldu bu. Kılda keramet varmış gördüğünüz gibi.
Hüseyin Edoğul
