MİDYE DEMİŞKEN İSTİRİDYEYİ PAS GEÇMEK OLMAZ…
Erzurumlu İmam midye için haram dedi ya…
Aklıma istiridye geldi.
İstiridye, doğal yollarla toplandığı gibi, çok eski yıllardan, Antik Roma döneminden beri de çiftlik olarak yetiştiriliyor.
Atlantik’te, Akdeniz’de, Pasifik’te farklı istiridyeler var. En lezzetli ve en pahalısı da Fransa ve İspanya kıyılarında doğal olarak yetişeni…
Hazırlaması çok kolay…
İki ana tarif var.
Ama önce ülkemizde pek tüketilmeyen istiridye ile ilgili bazı bilgiler vereyim.
İçeriğindeki çinko nedeniyle afrodizyak bir besindir.
Ünlü çapkın Kazanova’nın günde 50 istiridye yediği rivayeti üzerine rağbet görmeye başladı.
Oysa bu rivayetten önce sanayi devrimi sırasında Fransa’da işçilere bile yemek olarak verilmesine cesaret edilemez, itiraz gücü hiç olmayan çocuk işçilere ve çıraklara verilirdi.
Gelelim tariflere…
Toplanmış istiridyeler, bir tepsiye dizilir önceden ısıtılmış ve sonra kapatılmış fırında 30 saniye bekletilir.
Böylece istiridyelerin kabukları açılır.
Kabukları açılan istiridyeler, kırık buz parçaları üzerine konur, taze sıkılmış limon suyu, karabiber ve biraz tabasco sosla servis edilir.
Köpüklü şarapla içilmesi önerilir.
Gelelim pişmiş istiridyeye…
İstiridyeler en çok iki dakika süre ile buğulama yöntemi ile pişirilir.
Üzerine özel bir tereyağı sos dökülünce nefis olur.
Özel tereyağı sosu için, çok ince doğranmış üç adet arpacık soğanı, üç diş sarımsak, yarım kadeh beyaz şarap ve sirke, üçte ikisi buharlaşıncaya kadar tencerede kaynatılır.
Kalan sıvı ılımaya bırakılır.
Buzlukta soğutulmuş yarım bardak tereyağı küçük küpler halinde kesilir.
Tereyağı, parça parça, hazırlanan sıvıya eklenir ve iyice karıştırılır.
Üzerine biraz taze sıkılmış limon suyu tuz ve karabiber eklenir.
Hazırlanan sos, iki dakika buğulanmış istiridyelerin üzerine dökülür.
Bu şekilde servis edilen istiridye de sek bir beyaz şarapla çok iyi gider.
Meriç Köyatası
