Sevgili Cumhurbaşkanım Rauf Denktaş.
Şu anlarda Kıbrıs’ta kurduğun Cumhuriyetinin topraklarında ebedi istirahatgahında yatıyorsun.
Seni hep gülen yüzünle hatırlıyorum.
Kıbrıs Türkünün tarihinde çok önemli bir yeriniz var.
Kesinlikle unutulmaması ve her daim hatırlanması gereken bir lidersiniz.
Türkiye’den bir an olsun bile kopmadan kurduğunuz Cumhuriyetten hiç taviz vermediniz.
Tanımayanların da tanımaları için sizin en ciddi anlarda bile ne ince espriler yaptığınızı bilmelerini isterim. Rakibiniz Klerides’i bile her buluştuğunuzda güldürürdünüz.
Ledra Palastaki toplantılarda o ünlü arabulucular bile sizi görünce rahatlardı.
Sizi, ince, esprili güzel bir anımızla anmak istedim.
Yıl sanırım 1974’ün son ayları. Kıbrıs’ın Rum tarafında bir futbol sahasında Türk esirler tutuluyor.
Bizim Hürriyet gazetesinde de Baki Aydar adında bir arkadaşımız var.
Eşi Kıbrıslı Türk. Onun annesi ve babası da bu esirler arasında. Baki Kıbrıs’a yanıma geldi ve bana,“Ne olur Faik, Denktaş beye rica edelim de şu benim kayınpederimle kayınvalidemi güneyden getirtelim. O Klerides’e söylerse verirler” dedi.
Ben de kendisini ertesi sabah Denktaş’ın her gün bizlere bilgi verdiği çalışma odasına götürdüm.
Burası evinin arkasındaki hükümet konağı olarak kullanılan baraka bir yapıydı.
Sevgili eşi Aydın Hanım da biz gazetecilere sabahın 08.00’ de çay yapar küçük sandviçler hazırlardı.
Unutulmaz günlerdi. Büyük oğlu rahmetli Raif henüz kaza geçirmemişti.
Küçük oğlu Serdar ise lise talebesi olup çok güzel gitar çalardı.
Küçük ikiz kızları ise bahçede koşuştururdu.
Çok güzel bir aile reisiydiniz. Örnektiniz.
İşte o zamanlar Otonom Kıbrıs Türk Devletinin Başkanı olan sizden, Baki arkadaşımızın isteğini rica ettim.
Siz her zamanki ciddiyetinizle bizi dinlediniz ve yanımda duran Baki’ye dönerek, “Bak kardeşim, şimdiye kadar annesini isteyene, babasını isteyene, kardeşini isteyene, çocuğunu isteyene rastladım. Ama kaynanasını isteyene ilk defa rastladım. Emin misin?” deyince orada koptuk.
Baki ne diyeceğini şaşırdı.
Ama siz hemen devam ettiniz ve “Yaz bakalım şu kaynananın adını” diyerek bir kağıt uzattınız.
Sonuçta gerçekten bir hafta sonra bizim Baki’nin kayınpederi ve kayınvalidesi BM görevlisi tarafından güneyden getirtildi.
Şimdi ailesi Karaoğlanoğlu Şehitliğinin yanındaki evde oturuyorlar.
İşte sevgili Rauf Denktaş böyle bir liderdi, Ruhu şad olsun.
Faik Kaptan
