DOSTLARA SONSUZ TEŞEKKÜRLER….
İstesek de istemesek de akıp gidiyor, kah faydalı üretken, kah haybeye geçiyor, zaman…
Değirmen gibi öğütmüş, hırçın dalgalar gibi yıkmış, keskin bir kılıç sanki kesip geçmiş…
Şöyle;
Dönüp bakıyorum geriye , neler etmişim diye.
Çocukluğumdan sonra okumuşum , çalışmışım, evlenmişim, baba olmuşum, dedeliği yaşamışım hep bir koşuşturma içinde geçmiş yaşamım da, bu koşuşturma içerisinde hiç bir şeyi ertelememiş ama sağlığımı biraz ötelemişim..
Ağır geçen tedavi sürecimin sonun da küçük bir parça kalmıştı o da ilaç tedavisi ile giderilmezse ameliyat yapılacaktı, bugün de bu nedenle tekrar hastaneye dönmüştüm…
Hep ameliyat olmaktan kaçınmışımdır..
Dr. ameliyat deyince;
– Aman doktor etme eyleme benim bu yaşıma kadar bedenime neşter denen o alet değmedi bundan sonra da değmeyecek diyerek, doğal besinlerle takviye aldım ve Dr. u hayretler içinde bırakarak hastalığa bir nokta koydum, çok şükür bu badireyi de ufak tefek sıyrıklarla atlattım. Bir daha uğramaması dileği ile de defterini dürüp kapattım…
Lakin;
“Vakit nakittir.”dememiş, hep biriktirmişim…
Evet çok biriktirmişim, para değil. pul değil, nakit değil hep dost biriktirmişim.
İyi ve kötü günde menfaatsiz, umarsız ve çıkarsız hep yanımda olan güzel dostlar edinmişim.
Böyle bir durum herkese nasip olmaz dermişim…
Şu 4-5 aylık bir süreyi kapsayan rahatsızlığım esnasında telefon, mesaj ve tüm sosyal bağlantılardan ulaşarak yanımda olan bana moral ve cesaret yükleyen siz güzel dostlarıma ne kadar teşekkür etsem azdır…
İlk önce canım yavrum, biricik kızım Senem’ime her ne kadar teşekkür etsem azdır. senin gibi bir evlada sahip olmanın gururunu bana yaşattığın için çok teşekkür ederim çocuğum….
Veee; iyi ki varsınız dediğim dostlarım, iyi ki sizleri biriktirmişim yoksa tek başıma ne yapardım.
Hepinizi çok seviyorum…
Bekir Birincioğlu
