ÇIKTIKÇA ÇIKAN BİR ADAM – ŞENER ŞEN…
YOL AYRIMI’nı izledim dün gece.
Sinema sanatı konusunda ahkâm kesme iddiasında değilim. Kişisel beğeni kriterlerimle, hayran kaldım. Çok beğendim. Tadından yenmez bir Yavuz Turgul filmi. Tavsiye ederim.
Ama, filmden çok Şener Şen’i düşündüm izlerken. İnsan bu kadar mı “hep üzerine koyarak, hep daha mükemmelleşerek” icra eder bir sanatı?
Hababam Sınıfı ve Kemal Sunal’lı yıllarından sonra, komedyen olarak tebarüz ettiği “Milyarder, Züğürt Ağa, Namuslu, Değirmen, Çıplak Vatandaş” gibi başarılı işleri hatırladım. Muhsin Bey’i de ayrı bir yere koyuyorum tabii.
Sonra (emekli bir eşkıyayı oynadığı) Eşkıya ile (bence Oscar’lık zirvedir orası) parmak ısırttı. Ve devamında güldüren değil, enteresan şekilde hep hüzünlü “Emekli amca-beyefendi” portreleri ihtiva eden işlere imza attı.
Gönül Yarası (emekli öğretmen) , Kabadayı (emekli kabadayı) , Av Mevsimi (emekliliğin eşiğinde polis şefi).. Şimdi de YOL AYRIMI (emekliye ayrılmaya çalışan tekstil imparatoru)…
Gidin izleyin, bana hak vereceğinizi tahmin ediyoum.
Bu adama Allah daha uzun ömürler versin ve hiç bir zaman sinemadan emekli etmesin…
Zafer Arapkirli
