Bu akşam cebimde bir avuç sarı leblebi olacak.
En temiz elbiselerimi giyip
en güzel ayakkabılarımla
statta olacağım…
Maçın bitmesini bekleyeceğim ama…
Biliyorum,
son düdük çaldığında çok heyecanlanacağım.
Sonra
Kabataş’tan Karaköy’e geçip,
rıhtımda kendime
bir duble rakı ısmarlayacağım..
Cebimdeki bir avuç leblebiyi de masaya koyacağım…
Şımarırsam eğer
ruhuma bir duble daha rakı ısmarlayacağım.
bir avuç sarı leblebi ile iki duble rakı içeceğim…
Sonra
vapura binip bir İstanbul türküsü söyleyeceğim.
dudaklarımda bir gülümseme olacak ama…
Hava soğuk olsa da
arka güvertede oturacağım.
Ve boğazın tam ortasında
derin bir nefes alıp,
ışıl ışıl yanan İstanbul’a “hepsi senin sayende” diye fısıldayacağım…
Sonra dudaklarımı büküp
“geldikleri gibi gittiler” de paşam, ‘sonra sinsice geri geldiler’ diyeceğim.
Sen, geldikleri gibi geri gönderdin de,
biz sinsince gelmeleri önleyemedik paşam diyeceğim.
Şayet çok havaya girersem,
“aslında bu rakıyı hak etmiyoruz paşam” da diyeceğim…
Muhtemel, iskeleye yanaşırken
“bu güzel ülkede de senin sayende yaşıyoruz be paşam” diye ekleyeceğim.
Beni duyacak mı duymayacak mı
bilmiyorum…
Size söz,
Hayal de olsa kuvvetle ihtimal bunların hepsini düşüneceğim.
ve söz,
‘Nur içinde yat güzel ve dürüst adam’ diye uyuyacağım…
Orhan Can
Nam-ı diğer Ben CAN; Orhan Can…
11 Kasım 2018 – Şiir Denemeleri
