Senin gittiğin günde kaldım, biliyor musun?
Tenim yaşlanırken, içim hala sana aşık olduğum yaşta, tam da İstinye’de kaldı…
Sen susuyorsun ya, sensiz bana geçen bin yıldır…
İşte hep aklım karışık, felaketlere sakinliyorum onca yıl…
Ondan benim bu köksüz savrulmalarım…
DENKER
Hakan Deker…