Hakim kararını verdi, kalemini kırdı, yaşamları ellerinden alınacaktı… Yaşamlarını verirken bile eğilmediler, o dik duruşlarıyla, o insan yanlarıyla, bugüne kadar dik geldiler ve milyonlarca çoğaldılar…
Onlar kapitalizmin dişlilerini gördüler
İnsanlar ezilmemeliydi
O dişliler arasından kopan feryatlar
Bir yerlerde bacalar söndürmemeliydi…
İnsan yanlarıyla düşündüler, İnsan yanlarıyla feryat ettiler,
Feryatları kendi acılarından değil,
İnsanların kinden di…
Aslında bir oyun oynamak gerekiyordu,
Düzene karşı, ama düzenin düzelmesinden yana
Onları anlamadılar, kavrayamadılar
Ve bir gün karar verdiler:
Yaşamları alınacaktı…
Şaka gibi zaten, hep şaka gibidir çarpık gerçekler
Önce insan inanamaz, sonra aniden gelirler üzerine
Kaçamazsın ve dik durmalısın
Çünkü sen düzeni değiştirmekten yanasın
Çünkü sen kendin için yaşamıyorsun
Senin yanlarında olman gereken yığınlar var
Ve o yığınların sesisin…
Sen her zaman olmalısın ve varsın
Varsınız, sizler ölmediniz, yaşıyorsunuz
Hem de milyonların kalbinde yaşıyor, onlarca yıl sonra
Yeni kuşaklara ışık saçıyorsunuz…
(Y.D)
Yücel Dönmez
