Son Çeyrek
Düşümde gördüm bizim elleri
20. yüzyılın son çeyreğinde
bu hasret niye?
İnsanları gördüm gülen
Koşan
eğlenen
Ve ağaçları hayvanları..
20 yüzyılın son çeyreğinde
bu sevgi, bu barış niye
Ağlayanları gördüm
üzüntüden kahrolanları
Mutluluğu içkide arayanları
Küçük dünyamızda kaybolanları
Ben dayak yiyenleri
Ben acı dolu yüzleri
Her gün cefa çekenleri gördüm..
Tanrım, kullarındaki bu korku,
bu karamsarlık niye..
Bir damar gibi benliğimizi saran
İnsanları sakat ve hasta bırakan
güzellikleri mahveden
sefaleti önümüze diken
Savaşı gördüm..
Yetim çocukları, aç insanları
Ölüm saçan çelik araçları
Ölü bir askeri yiyen sinekleri
Evet, ben savaşı gördüm
20 yüzyılın son çeyreğinde
Bu savaş niye..
Peki ya barış nerede
Birbirleriyle kucaklaşanları
Ufacık mutluluğu paylaşanları
Ben kardeşliği, ben barışı gördüm..
İnsanlar öte yanda ölürken
Hastalık bizi yok ederken
Açlıktan takatı kalmamış çocuklar
Yaşam içinde savaş verirken,
Bu barış niye..
Hiroşima’yı gördüm düşümde..
Tıbbın yarattığı harikaları ve teknolojiyi
Anasını sattığımın son çeyreğinde
hani,
İnsanlık nerede..
Sefaletle varlığın kol gezdiği
Yenen
yıkılan
soyulan
paylaşılamayan dünyamızda
Söyle medeniyet nerede..
Orhan CAN 3-3 1984
NOT:
Bu şiir, 20. Yüzyılın son çeyreğinde yazıldı.
21. Yüzyılın ilk çeyreğinde ise durum yine aynı..
