Cem,
7 Yıl oldu…
Zaman öyle anlamsız ki…
Sensiz geçen tam 7 yıl…
Senden sonra neler yaşanmadı ki..
Duymak istemeyeceğin birçok şey var..
Bilmek isteyeceğin çok fazla şey de yok…
Gazeteciliğin geldiği son noktayı sana anlatmak isterdim aslında..
Ama anlatmayacağım…
Tek bir cümle ile yazayım ama kızma bana olur mu…
Belge olmadan tarafsızlık olmadan gazetecilik olmaz diyordun hep bana…
Yada haberde detay olmalı..
Kuru haber kuru pilava benzer tadı tuzu olmaz diyordun…
Şimdi söyleyeyim sana…
Gazetecilik tam da senin istemediğin noktada şu an..
Kupkuru pilav gibi…
Ne belge var ne detay…
Kıyamet gibi de gazeteci var ortalıkta…
Ama şunu bilmeni isterim Cem…
Senin arkadaşların dostların ve birlikte çalıştığın gazeteciler…
Zerre taviz vermeden hala inatla gazetecilik yapma peşindeler..
Yada yapmak için çabalıyorlar hala..
Başka şeyler de yazmak isterdim…
Ama dedim ya üzülmeni istemem…
Bugün her yıl olduğu gibi yine sana geldik…
En sevdiğin meslektaşlarınla birlikte..
Köyüne vardığımızda..
Anacığın bizi bekliyordu..
Bizleri görünce aynen şunu dedi;
Bir yıldır bu günü gözlüyorum..
Cem gelecek diye..
Aslında sizler hepiniz Cem’siniz..
Hani gelmeseniz kahrolacağıma..
Sizi görünce Cem geldi diyorum…
Anacağın tam 7 yıldır iki gözü iki çeşme…
Her gün senin çıkıp geleceğini düşünüyor…
Sana sarılır gibi sarıldı hepimize…
Seni anlattık, seni anlattı…
Sonra yanına geldik…
Hüzünlü sonbahar yapraklarının arasında…
Sen gülümsedin bize..
Ben gördüm…
Ve de hissettim..
Masmavi gözlerinin içi güldü…
Ne çok özledik seni Cem…
Özlemin dili olsa keşke..
Şu an yanımızda olsan keşke…
İçsek ağlasak eskisi gibi…
Hatta şarapları yine ben alsam..
Sen hafiften gülümsesen..
Sora Hüseynik türküsünü açsak…
dinlesek defalarca…
Ne bileyim Cem bugün yine paranparçayım…
Şimdi arşivimi karıştırdım…
Seninle son fotoğrafımızı gördüm..
Meğer Dersim topraklarındaki son fotoğrafınmış..
Bir canlı yayın için Pülümür’de bir dağa çıkmıştık..
Seninle ateş yakmıştık..
2 Eylül 2011…
Ve o fotoğrafta sen yine hafiften gülümsüyorsun…
ve nice anılar gelmiyor ki aklama şu an..
Fazlada uzatmayayım kardeşim…
Sensizlik hala acı vermeye devam ediyor…
7 yıl geçti…
Bin yıl geçse de yürekteki yerin hep aynı kalacak…
Seni hiç unutmayacağız…
Mavi gözlerinden öperim…
Ferit Demir
