Bir zamanlar çocuktuk !..
Çocukluğumuz, şimdilerde özlem biriktirdiğimiz yıllar oldu. Taş sokaklarda bez topun arkasında kan-ter içinde koştuğumuz, tahta tekerlekli çıngıraklı çemberleri çevirdiğimiz, siyah önlük, beyaz yaka, tahta çanta, plastik ayakkabılarla okulun yolunu tuttuğumuz, defterlerde çiçekler kuruttuğumuz, gazete kağıdından yaptığınız şeytan uçurtmalarını, annemizin dikiş makarasının ipliğine bağlayarak uçurduğumuz, tereyağı sürülmüş, ya da içine peynir sıkıştırılmış bir dilim ekmeği sokaklarda yiyerek karın doyurduğumuz, birdirbir, saklambaç oynadığımız, dert nedir, keder nedir bilmediğimiz, ne güzel günlerdi o çocukluk yılları.
23 Nisan çocuk bayramı, herkes gibi beni de, o çocukluk yıllarıma götürdü. Hem bu bayramın tetiklemesi ile, hem de çocukluğuma duyduğum özlemi bugün yaşadığım hayata bağlayarak yazdığım bir şiirimi paylaşarak, günün anlam ve önemine bir katkım olsun istedim.
Ahhh.. ben de çocuk olsaydım
Parktaki salıncaklara binerdim
Ellerim ceplerinde dolaşıp
İstediğim şarkıları söylerdim
****
Ahhh.. ben de çocuk olsaydım
Uçurtma uçururdum kırlarda
Annemin ekmeğe sürdüğü yağı
İştahla yerdim sokaklarda
****
Ahhh..ben de çocuk olsaydım
Dertsiz kaygısız olurdum
Geceleri masallar dinleyip
Düşler içinde uyurdum
****
Ahhh.. çocuklar bir zamanlar
Ben de sizin kadar hürdüm
Bilseydim hayatın böyle olduğunu
Büyümeden ölürdüm
Cemil Özyıldırım
