Yüzen belki de benimdir.. Kim bilir…
Kuzguncuk..
Hangimiz orada denize girmedik ki.. Kum motorlarının orada zargana tutardık..
Mavi Yalı’nın çekeklerinde, Yıkık Yalı’nın çekeklerinden denize girerdi Kuzguncuk gençleri..
Vapur İskelesinden bir pantolon bir gömlek vapura biner, gemi hareket ettikten sonra en üst güverteden bağdaş kurarak denize atlardı gençler.. Amaç, vapurun dışında oturan yolcuları ıslatmaktı..
Bu nedenle bağdaş kurup kıç üstü atlardık.. Aynı zaman da suya fazla batmamak içindi. Suya fazla batılırsa geminin pervanesi insanı çekerdi.. Bu atlayış, güvenlikli atlayıştı..
Bazı gençler de Yıkık ve Mavi Yalı’dan ayaklarında palet olmak üzere suya atlar, iskeleden yani ayrılmış ve akıntıya karşı yol yapan vapura, akıntı sayesinde yakkaşır, yeteri kadar yaklaşıldığında da kollarıyla denize vurularak, geminin dışında oturan yolcuları ıslatırlardı..
Bu arada, o dönemin vapurları kömürle çalıştığı için vapurun çımacıları denizdeki gençlere kömür atarlardı.. Çımacılarla gençler arasındaki bu “Savaş” yaz tatili boyunca devam ederdi..
Gece seferlerinde “Barış” sağlanırdı..
Güzel ve Özel Kuzguncuk günleriydi…
Orhan Can
Üryanizade camii… Kuzguncuk..
