Safiye’ye bir kızın fotoğrafını gösteriyorum. Kıskanmışım belli. “Bak ne güzel gamzeleri var” diyorum.
Safiye göya beni mutlu edecek ya (aklına da bir şey getiremiyor yazık) “Eeee senin de gözlerin şehla” diyiveriyor.
“İyi de şehlalık iyi bir şey mi?” diyorum. Bir yandan da kalbim ona inanmak istiyor.
Ok yaydan çıkmış Safiye artık geri dönemiyor. “Aaa kesinlikle ayol sen de birşey bilmiyorsun” diyor.
Bir an duruyoruz benzetme bize çok komik geliyor. Gülüşüyoruz.
Arkadaşımın beni sevindirme biçimi ilaç gibi geliyor. Belki de o gamzeli kızın böyle bir arkadaşı yok di mi?
Aslı Didari
