O sen değil ama sen O’ndansın.
Anne karnında çaresiz ve yardıma muhtaç VAV’sın.
Anne karnında ölüp dünyaya doğduğunda ve ayağa kalktıkça ELİF olmak istersin.
Ama hayatın bir çok şeye başın, omurgan hafif eğik VAV olarak geçer.
Çünkü ELİF olmak için yani O’na dönmek için hayat seni ağır bir VAV sınavından geçirir ve senden taşını yontmanı ister.
Ve VAV sınavını geçmiş, taşını olabildiğince yontmuş ve insan olabilmişsen, O an yani vuslat, yani şeb-i aruz yani, toprağa düşen insan tohumu anı, yani ölüm anın artık O’na, AŞK’a kavuşma anı artık ELİF halindir.
Ne mutlu kendini, kitaplara, binalara hapsetmeden, dayatılan kitaplara, dogmalara, taasuba esir düşmeden, kitapların, binaların zincirlerinden kopup O’nunla vuslat olup, ELİF olana..
Fuat Çimen
NOT: Vav ve Elif’in tasavvufta genel kabul görmüş hali; doğumdan ölüme kadar insanın ‘VAV’, öldüğünde ‘ELİF’ olması olarak betimlenir…
F.Ç
