Mekan: Bir oyuncak mağazası.
Tam kasanın önündeyiz.
7 yaşlarında bir “sülalesinin prensi”. Belli ki bütün yazı sayfiye evinde geçirmiş.
Teni kapkara, saçları güneşten açılmış.
Kasada sıramı bekliyorum.
Bu küçük ” prens ” kasanın hemen önünde sergilenen dev Barbie evinin kutusuna arsızca vurmaya başlıyor elleriyle. Önce yavaş ve giderek hızlanıyor.
Annesi yanında, tepkisiz. Saçları güneşten sararmış arsız prens bana bakarak vuruşlarını sertleştiriyor.
Annesi eliyle prensinin eline dokunuyor hafifçe, ama vuruşlar durmuyor.
Dayanamayıp prense kötü bir bakış attım.
Annesi hemen atıldı “Burası çocuk mağazası, rahatsız olduysanız” dedi bana.
“Evet, rahatsız oldum. Yedi_ sekiz yaşına geldiği halde hala toplum içinde nasıl davranacağını bilmeyen prens ve prenseslerden ama en çok da onları eğitmeyi beceremeyen görgüsüz, muhtemelen kendisi de bencil ve umursamaz ebeveynlerden rahatsız oldum, biraz incelik istiyorum” diyebilmeyi çok isterdim.
İstemesine isterdim de muhtemelen suçlu çıkardım orada.
O yüzden sadece kasiyere teşekkür edip prensin annesine de gülümseyerek mağazadan ” kaçtım”..
Nazan Mengü
