Mamak’a sonbahar geldi..
Şarkıdaki gibiydi; şirin mi şirin gecekondularıyla Mamak’ın Dostlar Mahallesi…
Babamın dayısının yaşadığı mahalle… 12 Eylül darbesinin üzerinden 1 ay ya geçmiş ya geçmemişti bu mahalleye gelişimde. Babamın dayısı İbrahim, destursuz beni alıp getirmişti köyden, okumam için.
Nüfustaki adı Ali’ydi.. Ama bizim Halo Dayımızdı o…
Ekmeğini taştan çıkartan Halo Dayı… Ne iş olsa yapanlardandı. Çokça sırtında yükler taşıdı dört kızının, bir oğlunun ve bir de benim rızkım için… Sonra torunlar da eklendi… Mübalağasız, tam da o Yeşilçam’ın Bizim Ailesi gibiydik. Ve o da Yaşar Usta’ydı işte…
İşten dönmüş, yüzünü gözünü yıkamış, aklar da düşmüş ıslak saçlarını arkaya sıkı sıkı taramış ve de üzerinde o beyaz atletiyle baş köşede oturduğu haliyle hatırlarım hep ve hep de öyle kalacak…
Benim için emeğin de alın terinin de haysiyetin de onurun da mücadelenin de fotoğrafıdır bu…
Hayatıma değen en kıymetli eldi… Yazgımı çizen insandı Halo Dayı…
Şirin mi şirin gecekondu mahallemizin çoğu yıkıldı… Son konduların önünde durdum, çocukluğumun anısına…
Bi dahaki uğramamda, o bir kaç hane de virane olacak muhtemelen.. Ne yazar! O mahalleyi benim geçmişim yapan Halo Dayı da göçüp gittikten sonra…
Güle güle Halo Dayı… Devrin daim olsun…
Kenan Başaran
