Bir evin kapısında bulunan Grek harfi ile yazılan Karamanlıca yazı, ‘MAΣAΛAΧ/Maşallah’, ‘1871, Grekçe Septembri (Eylül)’
İncesu (Kayseri)
Kendilerine Karamanlı yerine Anadolulu Ortodoks/Anadolu Hırıstiyanları demeyi tercih eden bir halktır. Dualarını Grekçe eder ve Grek harfleriyle yazarlardı. Rumca bilmez, Türkçeyi kendilerine özgü bir ağızla konuşurlar ve dillerini Türkçe olarak nitelerlerdi. Karamanlıca ise Rumca, Yunanlıca ve Osmanlıca karışımı bir dildi.
11. yüzyılın başında Selçuklulardan önce Anadolu’ya gelen Türkler karşılıklı etkileşimle Hıristiyanlaşmış ve Anadolu’da ki bazı Hırıstiyanlar da Türkleşmiştir. Karamanlılar, Müslüman olup Hristiyanlaşan Türklerin ve Türk olup Hıristiyanlaşan halktır. (Tarihçi Mehmed Fuad Köprülü söylüyor. Bununla ilgili birkaç tez var, ancak en makul ve kabul göreni budur.)
Karamanlıların sırf dininden dolayı göç ettirilmesi, tarihte beni en çok üzen olaylardan biridir. 1923 Nüfus Mübadelesi ırksal değil, dinsel bir değişimdir.
Şu bilgiye de ekleyeyim; o dönem Türk Ortodoks Kilise’si kuruldu, çoğu buna rağbet etmedi ve Rum Ortodoks Kilise’sine bağlı kalmaya devam ettiler ve gönderildiler.(Karşılıklı istekler.) Çok önceleri Emevi İslamına karşı Ortodoks Hristiyanlığı tercih etmişlerdi zaten. Niğde Fertek, Samsun, Kastamonu, Karaman, Ermenek, Tarsus, Erdemli, Sertavul ve dağlık yörelerde yaşarlardı. En acısı da Yunanistan’a gittiklerinde de dışlanmışlar ve çok kötü hayat şartlarına mecbur bırakılmışlar. Sadece Türkler değil buradan gönderilen Rumlar’da aynı dışlanmışlığı yaşamış, Yunanistan’da açlıktan ölme sınırlarına gelmiş ve Turkopol (Türk kırması) diye dışlanmışlardır. Anadolu’da yenilmiş ve incinmiş Yunan gururu, Anadolu’dan gelen her şeye tepki göstermiş. Yunanistan’dan gelen Türkler’in akibeti bir nebze daha iyi. Memleketlerini hep özleseler de dağlık Yunan Yarımadası’ndan daha verimli olan Anadolu’ya gelmişler. Üstelik zafer kazanmış ve millî duyguları zirvede bir toplum tarafından çok dışlanmamış, çabuk intibak etmişler. (serdar)
Kaynak: Arkeoloji Dünyası – Facebook
