ESKİDEN…
Yavuz Turgul filimlerinde ‘’eskiye övgü’’ vardır… Eskiden herşey daha güzeldi. Eskiden insanlar daha mutlu , daha huzurlu ve neşeli idi. Hatta eskinin kabadayıları da daha insancıldı. Eskinin erdemli, vicdanlı insanları vardı. Bugün… Bugün herşey bozuldu, değişti ve herşey çok kötü oldu…
Geçen hafta okullar 15 tatile girdi. Biz böyle derdik,şimdi ise”sömestr tatili”deniyor. Karneler alındı. Aklım beni çocukluk anılarıma götürdü.
Bugün okullarda rengarenk okul kıyafetleri var,hatta serbest kıyafetler giyiliyor. Ben ve benim çağdaşlarım çok iyi hatırlar,okullarda tek tip kıyafet “siyah önlük beyaz yakalık”vardı.Kız yada erkek farketmezdi. Sadece alt gelir grubundakilerin yakalıkları plastik,zenginlerin ki kolalı kumaştı.Kızlar beyaz çoraplar giyerdi.
Hayat o zaman siyah – beyazdı. Önlükler siyah beyazdı, filimler, televizyonlar siyah beyazdı. İş dünyasındakiler de siyah takım elbisenin içine beyaz gömlek giyerdi. Fakat hayat çok renkli idi. Ekranlar siyah-beyazdı fakat insanlar mutlu idi, birbirlerine destek olurdu. Kederde ve neşede mahalle,apartman, komşuluk dayanışması olurdu.
Evet önlükler siyah-beyazdı fakat eğlenceler, oyunlar bugünkü gibi sanal değildi.Hayal gücü barındıran ,neşeli oyunlar idi. Türkiye bugünkü kadar zengin değildi ama insanlar bir arada idi.
Filimler siyah-beyazdı ama zenginle fakir aynı mahallede, aynı sokakta hatta aynı apartmanda yaşardı. Bugünkü gibi değildi. Zenginler ayrı mahalleyi bırakın ayrı ilçelerde, fakirler ayrı beldelerde birbirinden kopuk yaşıyorlar. Eskiden mahallenin okulu vardı. Mahallenin çocukları oraya giderdi, servis yoktu. Okuldan çıkan çocuklar yakalıkları çıkmış, saçları dağılmış,terlemiş şekilde evlerine yürüyerek giderlerdi.
Okullarda ,siyah tahta beyaz tebeşir vardı ama okullar bugünkü gibi sanal değildi. Zengin çocuklar ile fakirler aynı okulda, aynı sınıfta idi. Bugünkü gibi zenginlerle fakirler birbirlerini sadece dizi filmlerde tanımıya çalışmazdı.
Eskiden gençler aşklarını beyaz mendile işlenmiş çiceklerle anlatırdı. İlk aşklar çok kutsaldı, unutulmazdı. Bugün aşklar sanal ortamda anlık değişimlerle yaşanıyor, “ilk aşk “diye bir şey kalmadı.Sanal ortamda like’ler var artık…
Eskiden siyah takım elbiseli, beyaz atkılı mafyalar vardı. Ama bugünkü bankaların insanların ensesine oturduğu gibi gaddar değildi. Mafya fakire dokunmazdı, fakirleri koruyan Robin Hood gibiydiler.
Yavuz Turgul bakışı ne kadar doğrudur bilinmez ama eskinin “garip “yanları vardı. Belki hatıralara,belki de eskiye özlemdi. Yaşamakta olduğumuz çağın sanallığı, gaddarlığı, bananeciliği, bencilliği belki de eskiyi daha çok hatırlamamıza neden oluyor. Bugün hayatın binlerce rengi var ama insanlar mutlu değil. Bugün insanlar çok zengin katları ,yatları ,arabaları ,yazlıkları… herşeyleri var ama insanların yüzünde mutluluk eksik.
Eskiden okul önlükleri siyah beyazdı ama insanlar renkli idi. Mutlu ve neşeli idiler.
Ali Değermenci
