Güzel annem bugün dünyaya getirmiş beni. 44 yıl önce bu gece 02’de merhaba deyivermişim yerküreye. Hepinize çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız… Ölümsüz anılar, müthiş değerler, eşsiz yaşanmışlıklar, ölçülemeyecek zenginlikler ve bir ömür boyu yetecek kadar sevgi dolu anlar topladım hepinizden… Hatırlanmak ne güzel şeymiş, bugün yine çok mutlu ettiniz beni. Hepinize çok teşekkür ederim.
Benim İstanbul’dan merhaba dediğim ilk dakikalar aynı zamanda Türk deniz tarihinin en büyük faciası Dumlupınar denizaltısının da yıl dönümü.
4 Nisan 1953’te NATO tatbikatından dönerken Çanakkale’nin Nara Burnu açıklarında bir İsveç gemisiyle çarpışarak 85 metre derinliğe gömülen TCG Dumlupınar denizaltısı beraberinde 81 kahramanı da götürdü.
4 Nisan’da doğmam kaderin beni denizler için görevlendirdiğinin işareti sayılabilir. Kadim dostum Cemil Şen ile yollarımızın kesişmesi de bu evrensel çekim gücünün eseri olabilir. Belki bu yüzden denizaltıları çok sever, vatan sevgisi ve görev aşkıyla gözlerini kırpmadan ölüme giden TCG Dumlupınar mürettebatını unutamam. Sizde unutmayın…
Herkese çok teşekkür ederim..
Gökhan Karakaş
