DELİLİĞE ÖVGÜ
Delileri seviyorum. Kendimi onlara daha yakın hissediyorum.
Onlar vaziyeti erken kavramış, kısa devre yapmış ve kurtulmuşlar…
Tarihte, yaşamının sonuna kendisi karar vermiş önemli insanlarının hepsine de saygı duyuyorum.
En basit bireyden en organize toplulukların eylemlerine, yaşam amaçlarına, beklentilerine, düşünce tarzlarına şöyle bir baktığımda hala neden delirmediğime şaşıyorum.
Belki de çeyrek geçiyor da ben farkında değilim…
Bir Sümer insanı ile günümüz insanını karşılaştırıyorum, hatta onları karşılıklı konuşturuyorum.
Yedi bin yılda insanlık adına alınan mesafeye bakıyorum…
Ardına dünyanın yüz sene sonraki halini ekliyorum…
Nükleer artığı bir avuç insan ve elde ne kaldıysa bir miktar teknoloji birikimini görüyorum…
Yok yok delirmiyorum. İntihar da etmiyorum.
Öyle de olsa ben kendi kan soyumun son temsilciyim, ardımda üzülecek kimse bırakmıyorum birkaç dosttan başka.
Ama gelecek nesillere bırakılan mirasa bakıp bir şey yapamadan bu dünyadan göçeceğim için kendimi yargılıyorum…
Hepimiz için çanların hem de çok acı bir şekilde çaldığının farkında olduğumu anlatıyorum, kendime anlatıyorum.
Metin Başaran
