Bu fotoğrafı çekeli yaklaşık 35 yıl olmuş. Belki utanç verici bir durum ama üniversite 2’de düzenlenen bir gezi nedeniyle gidebilmiştim ancak…
Çanakkale ve civarı daha bozulmamış, işgal (!) edilmemişti…
Her yer şehitlik, her yer kemik ve adım attığımız her metrekare mermi kovanları kaynıyordu. Öylesine etkilenmiştim ki; ağladığımı hatırlıyorum.
Karış karış gezdik…
Bir çok yer beni çok etkilemişti….
Ama bu şehitlik başka…
O koca koca topları (batarya) bizim yürüyerek çıkmakta zorlandığımız (ki stabilize bile olsa, yol bile vardı) dağın tepesine hangi güçle çıkardınız?
Nasıl bir aşk ve nasıl bir iman gücüydü bu?
…
Hasan Mevsuf ve arkadaşları gönlümde taht kurmuştu. Saatlerce kalmış ve bol bol dua okumuştum.
Allah onların, diğer şehitlerimizin ve özgür/bağımsız bir Türkiye Cumhuriyeti’ni bizlere armağan eden Başkomutan Mustafa KEMAL’in mekanlarını cennet etsin.
Rahmet ve minnetle…
Metin Yener
