Bir noktadan sonra mutsuzluğu kanıksıyorsun.
Dostoyevski romanlarındaki mutsuz fakir soylulara dönüşüyorsun.
Kendi hayatını gözlemlerken fark ettiğin ilk şey ise mutluluğun ne anlama geldiğini,
ne hissettirdiğini unuttuğun oluyor.
Acı ama gerçek.
Eray Emin Aydemir
