1938 Cemal Süreya daha 7 yaşında Annesi Gülbeyaz ve Babası Hüseyin ile birlikte binlerce Dersim’li gibi onu da zorunlu sürgüne gönderdiler…
Bir yük treninin vagonuna yerleştirdiler, Bilecik’e yolladılar.
Sonra bir kamyon kasasına koydular Bilecik’te uzun yılar kaldılar…
Annesi ve babası sürgünde öldü..
Memleket hasretini yıllarca çekti…
Bir oğlu oldu ismini Memo taktı kızım olursa “ismi Elif olacak” dedi ama kızı olmadı..
Sürgüne götürülüşünü “Sürgün” Şiiri ile tarihe not etmişti..
Pülümürlü’ydü ve 7 yaşında ayrıldı doğduğu topraklarda, yaşardığı sırada hiç gelememişti memleketine 1990 yılında hayata veda etmişti, doğduğu toprakları bir daha görmeden..
Aradan tam 75 yıl geçtikten sonra Pülümür Belediye Başkanı Mesut Çoşkun’un büyük emeğiyle Pülümür’ün orta yerine Dersimli büyük şair ve edebiyatçı Cemal Süreya’nın heykeli dikildi..
Gururlandık heykel açılırken gözlerimizde doldu ve 1938’de sürgün edilen katedilen binlerce Dersimli gözlerimin önünde geçti …
Memleketine hoşgeldin Cemal Süreya….
Saygıyla…
Bu vesile ile birde Cemal Süreya’nın sürgün şiirini paylaşayım…
Bizi kamyona doldurdular,
Tüfekli iki erin nezaretinde,
Sonra o iki erle yük vagonuna doldurdular,
Günlerce yolculuktan sonra bir köye attılar,
Tarih öncesi köpekler havlıyordu.”
Yazı ve fotoğraflar Ferit Demir
