Sadun Boro,
1965-1968 yılları arasında eşi Odo Boro ile birlikte 10 metrelik yelkenli teknesi ile dünya turu yapmıştı, Türk bayrağını 10 metrelik yelkenli teknesi ile dünya denizlerinde dalgalandırdı.
Bu seyahati ile ve belki daha önemlisi bu seyahati anlatan gazete yazı dizileri, sonrasında yayınlandığı kitapları ile daha çocuk yaşta gençlerin hayallerine denizciliği, doğa sevgisini kattı.
Askeri, ticari ya da amatör alanlarda denizciliği meslek ya da hobi olarak seçenlere yol gösterdi.
Müthiş bir denizci ve doğa aşığı idi.
Doğanın korunması için son nefesine kadar mücadele etti.
Ve yine 5 Haziran Dünya Çevre Gününde, tam 9 yıl önce, aramızdan ayrıldı.
Sadun abiyi tanımak, onunla sohbet etmek, o efsane tekne Kısmet’te yemek yiyip bir kaç kadeh içmek, daha ötesi, Sadun abi gibi bir efsaneyi, kendi teknemde ağırlamak, ona yemek yapmak, içki ikram etmek, onun o doyumsuz sohbetlerinden büyük dersler almak benim için büyük bir şans oldu.
Sadece denizcilik alanında değil, hayata bakış felsefesi açısından da kendisinden çok şey öğrendim.
Sadun abi doğanın güzelliğini ve değerini bilen bir kişi idi.
Her akşamüstü gün batarken, hazırladığı içkisi ile (çoğunlukla rom panç, ya da rakı) Gracias Ala Vida (Teşekkürler Hayat) şarkısını teknenin teybine koyar, müzik eşliğinde Tanrıya şükrederdi.
Ben, aramızdan ayrılışının birinci yılında, birlikte iken çektiğimiz ya da Sadun abinin arşivinden özel fotolarla onun çok sevdiği Gracias Ala Vida şarkısına bir klip hazırlamıştım. Mercedes Sosa‘nın bu eşsiz şarkısını, Sadun Abi Gabriella Ferri‘den dinliyordu.
Gabriella Ferri’nin yorumuyla büyük ustamızı selamlayalım.
Sadun abiyi ve Oda Ablayı şükranla ve rahmetle anıyorum.
Huzurlarda uyusunlar.
Meriç Köyatası
