İnsan bu günleri arıyor özlüyor…
Bir fotoğraf hikayesi daha…
Minare de mahsur kalmıştım.
Ne zaman köprü ile ilgili haber yapsam mutlaka Yeni Cami Minaresi ne çıkardım.
Bu fotoğrafı çekerken başıma gelenler…
İlginç bir meslek hikayesi…
Yine galata Köprüsü ile ilgili haber yapmak için yeni camiye gittim.
Hoca da izin aldım ve minareye çıktım.
Ben minareye girip yukarı çıktıktan sonra caminin hocası da aşağıda kapıyı kilitlemiş kimse yukarı çıkmasın diye,
ben de bir süre sonra işim bitti aşağıya indim kapı kapalı.
Hoca da izin aldım ve minareye çıktım.
Ben minareye girip yukarı çıktıktan sonra caminin hocası da aşağıda kapıyı kilitlemiş kimse yukarı çıkmasın diye,
ben de bir süre sonra işim bitti aşağıya indim kapı kapalı.
Kapıya vuruyorum kimse yok.
Bir ara ciddi paniğe girdim. Ne yapacağımı şaşırdım.
Kapalı bir yerde kalmanın korkusunu yaşadım bir an. Tekrar yukarı çıktım Minare den aşağıya seslendim kimse duymuyor.
Tekrar aşağıya indim kapıya vuruyorum.
Baya panik yaşadım o anlar da. Minare de kalmıştım.
Yaklaşık bir saat kadar sürdü bu endişe. Kimse duymuyor.
Kapıya vurmaya devam ediyorum. Sonra hoca geldi kapıyı açtı.
Ben dışarıya kendimi nasıl attım bilmiyorum.
Kapalı bir yerde kalmanın korkusunu yaşadım bir an. Tekrar yukarı çıktım Minare den aşağıya seslendim kimse duymuyor.
Tekrar aşağıya indim kapıya vuruyorum.
Baya panik yaşadım o anlar da. Minare de kalmıştım.
Yaklaşık bir saat kadar sürdü bu endişe. Kimse duymuyor.
Kapıya vurmaya devam ediyorum. Sonra hoca geldi kapıyı açtı.
Ben dışarıya kendimi nasıl attım bilmiyorum.
Kan ter içinde kalmışım. Hocam niye kapıyı kapattın diye sordum.
Hoca, “Kimse içeri girmesin. Sen de rahat çalış diye kapıyı kapattım” dedi.
Neyse gülmüştük baya bir. Ayrıldım camiden. Cağaloğlu büro ya gittim.
Durumu anlatım arkadaşlara gülmekten koptu herkes tabi..
Hoca, “Kimse içeri girmesin. Sen de rahat çalış diye kapıyı kapattım” dedi.
Neyse gülmüştük baya bir. Ayrıldım camiden. Cağaloğlu büro ya gittim.
Durumu anlatım arkadaşlara gülmekten koptu herkes tabi..
Bu da ilginç bir meslek anısı olarak kaldı.
Eminönü Yeni Camii Minaresi ‘den çektiğim bu fotoğrafı arşivim de görünce duygulandım.
Teknolojiye ayak uydurmaya çalışırken yüzlerce yıllık tarihimizi de yok ettik.
Oysa yüzlerce yıllık tarihi olan bir köprüyü koruyamadık.
İstanbul’un simgesi güzelim köprü idi…
Oysa yüzlerce yıllık tarihi olan bir köprüyü koruyamadık.
İstanbul’un simgesi güzelim köprü idi…
Dünyanın bir çok ülkesi de böyle tarihi köprülerini korumak için seferber oluyor. Biz de yok etmeye devam ediyoruz.
Tabi ki yenisi de olsun. Ama eskisini de koruyarak olmaz mı? Trafiğe değil de insanların gezip dolaşacağı bir yer olarak kalabilirdi bence…
Müze gibi bir alan olabilirdi mesela…
Müze gibi bir alan olabilirdi mesela…
Defalarca Galata Köprüsü haberi yaptım. İki günde bir yeni yapılan köprünün sürecini izlemek için inerdim Eminönü ‘ne..
Eski köprü fotoğrafına bakınca hüzünleniyor insan.
O köprü yapılırken kim bilir ne emekler ile yapıldı.
Yandığı veya yakıldığı günü de hatırlıyorum.
Sonra geçici olarak yenilendi ve yine İstanbul’a hizmet etse de yanındaki yeni köprü yapılınca, tarihi köprü törenlerle yerinden çekilerek yerini yeni yapılan köprüye bırakmıştı.
O köprü yapılırken kim bilir ne emekler ile yapıldı.
Yandığı veya yakıldığı günü de hatırlıyorum.
Sonra geçici olarak yenilendi ve yine İstanbul’a hizmet etse de yanındaki yeni köprü yapılınca, tarihi köprü törenlerle yerinden çekilerek yerini yeni yapılan köprüye bırakmıştı.
Keşke eskisi kalsaydı..
Tarihi değerler neden koruma altına alınmaz hiç anlamış değilim.
Tarihi değerler neden koruma altına alınmaz hiç anlamış değilim.
Bu da güzel bir meslek ve fotoğraf hikayesi…
Cemal Köyük
