O anda ne mi düşündüm…
Anladım ki…
Bir gün gönlünce yaşamak, yıllarca sürmesinden daha iyidir.
Yaşam bir serüvenmiş…
Hayatın birinci bölümünde galiba isteklerimizin tatminine harcıyoruz…
Ne boş bir savaş…
Hayatı zehir etmek… “Daha daha” derken hayat geçiyor…
Mutlu yaşamak için doğa insana yetiyormuş…
Beton yığınlarında boşu boşuna canımızı sıkıyoruz…
Hayatımızı şehirler hapsedip buna “kader” diyoruz…
“Herkes uzun yaşamanın peşinde, iyi yamayı seçen yok” Asfalt yoldan patika yolla çıktığınızda, hayatınızın renklendiğine tanıklık edeceksiniz.
Buna ayrıca kokular eklenecek…
Tura gittiğim arkadaşlarım daği köylerini geçerken tezek kokusunu duyduğunda “Oh” diye çiğnerlerine çektiğini gördüm…
Şimdi gözleriniz kapatın…
Elinize kahvenizi alın…
Ve benimle zirveye gelip yudumlayın…
Sıkıntılarınızı geride bırakın…
Hayattan çok şey beklemeyin…
Lütfen fırsat yaratın…
Hayat bazen sizi duvara çarpar neden bu fırsatları kullanmadım diye çok pişmanlık duyarsınız…
Amanos dağlarında zirveden bakarken not defterime bu satırları yazmışım…
Şimdi okudum…
Beni mutlu etti…
Sizle paylaştım…
Bir an bir ömre bedelmiş bazen…
Hatanıza çok anlar eklemeniz dileği ile…
Bengüç Özerdem
