ARAFTAKİ PRENS
Kabulsüz bir suçla, yafta asarlar boynuna…
“Kabahatli” yazar,
kabarık harflerle, simsiyah…
Yalnız değilsin. Çok var senden gibiler etrafta…
Soğuk mavi kabuslu düşler sarar,
uyumadan her geceni…
Öylesine kalabalık tek başına
insanlar doluşur ki tek başına kaldığın o odalara,
sırılsıklam
sessizlik yağmurları yağar hep üzerine…
Ölüme öyle bir yaklaşırsın ki,
arafta kalırsın kefensiz,
anadan doğma…
Ve bir anda kurbağa prens olursun,
öpeni olmayan masallarda…
Sonra tecrit edersin ruhunu,
her ne varsa…
DENKER
Hakan Denker
