Ünü gazeteci Fatih Türker “Babalar gibi satarım” lafıyla da ünlü bakanı kendi yaşadıkları ile anlattı..
Bu hikayeyi her yerde bulamazsınız. Bi kenarda dursun…
1980 öncesi…
Rahmetli babam Seka Kağıt Fabrikaları Genel Müdürü.
2. MC Hükümeti kuruldu.
Sanayi Bakanlığı Erbakan’ın partisine verildi…
Oğuzhan Asilturk bakan oldu…
Ilk icraati bu herifi Seka’ya genel müdür olarak atamak oldu…
Lise yıllarımdi…
Baba, müşavir yapıldı.
Hemen Danıştay’a basvurdu.
Biz Seka’da yaşamaya devam ettik.
Bunun karısı öğretmendi…
Biz okul servisinde o kadın sayesinde haremlik selamlik oturmayi öğrendik.
Alel acele kurulan bir UNAKITAN GUVENLIK EKIBI bizim lojmanlarda her sabah çöp konteynirlarini karıştırıp içki şişesi arar…
Bulunan siselerin sahipleri görevden alınıp alt seviyeli görevlere atanirlardi..
Sekali kadinlarin kurduğu bir ÇOCUK DOSTLARI DERNEĞİ VARDI…
Kimsesiz ya da yoksul çocukları giydiren, okutan… Köy okullarına destek veren… Balolar düzenleyip para toplayan ve bunları ihtiyaç sahiplerine vakfeden bir dernek…
Seka Genel Müdürü kim ise onun eşi bu derneğin DOĞAL BAŞKANI olurdu.
Bayan Unakıtan başkan olur olmaz dernek üyelerinden başlarını kapatmalarini istedi.
“Kapanmayan gelmesin” dedi.
Kimse gelmeyince 36 yıllık dernek kapandı! ..
Bir süre sonra rahmetli babam ve bir kaç arkadaşı daha DANISTAY KARARIYLA görevlerine iade edildiler.
Ve bunlara yol göründü…
Oturdukları lojmanı bir sabahın köründe terk ederlerken yüzlerce Sekali, çoluk çocuk toplanıp arkalarından RESMEN teneke çaldı.
Tam o sırada arabayı durdurup indi Kemal efendi…
Isaret parmağını sallayıp “Bir gün buradan bunun hesabını soracağım” dedi…
Aradan 20 küsur yıl geçti…
Bu adam bu ülkenin maliye Bakanı oldu…
Fabrikaları teker teker sattı.
Özelleştirdi.
Ama… Ereğli Demir Çelik ile birlikte ülkenin en çok kâr eden kuruluşu olan Seka’yi KAPATTI…
Şimdi… Bu ulkenin trilyonlarca dolarlık yatırımı…
Tesisleri… Makineleri… Lojmanlariyla…
Izmit’te… Afyon’da.. Balıkesir’de..
Zonguldak Çaycuma’da. Dalaman’da. Taşucu’nda…
Çürüyor!..
Fatih Türker
