17 yaşındaydım evden ayrılıp üniversiteye gittiğimde her eve gelişimde ağlardın anne.
Telefonlar jetonluyu o zamanlar hep kızardın jetonu bitti konuşamadım diye anne.
Hep beni merak ederek geçti ömrün ben istanbulda bile uzak kaldım sana anne.
Ben hep özledim sandım seni hemde bazen çok özledim sandım anne.
Meğer seni hiç özlememişim şimdi hissettiğim özlemse ben seni ömrüm boyunca hiç özlememişim anne.
Hep kızardım sana işteyken beni arama diye şimdi sesini duymak için canımı veririm anne.
Ben sana doyamadım sen bana doyamadın bir birimize hasret kaldık anne.
Seni çok özledim be anne bir sesini duysam, bir kere daha bana oğlum desen şimdi telefon çalsa akşam gel oğlum markete gidelim desen anne.
Annem çok özledim be annem, mekanın Cennet olsun yüce Rabbin seni Cennetine kabul etsin, cefalarını ben çekeyim annem, Rabbim sana Cennet bahçelerini nasip eylesin..
Bülent Hakkı Kurnazer
Fotoğraf: Bülent Hakkı Kurnazer – Erol – Hatice Kurnazer
