Her sabah güneş doğuşunda ben karanlıktayım.
Bakmayın öyle güldüğüme yılların yükü sırtımda.
Kaplumbağa gibi oradan oraya taşıyıp duruyorum.
Bir kez olsun kader bana gülmeyecek bunu da biliyorum.
Her yağmur yağarken bir damla su düşmez üstüme.
Çölde susamış bir kum tanesi gibi alev alev yanıyorum.
Bakmayın dökülen gözyaşlarıma suya hasret yaşıyorum.
Bunca çile ve acıya rağmen ben yaşadığıma şaşıyorum.
Yazın o kor sıcaklığında buram buram ter aksa da, buz gibi soğukta dişlerim kenetlenmiş donuyorum.
Baharda ağaçlar çiçek açıp bembeyaz olsa da.
Ben ise kışın ayazında bembeyaz olacağım biliyorum YAŞADIKCA…
İrfan Demir
