Az mı kavga ettik bunlar için?
Akşama kadar tüm bakkalların önünü dolaşır, topladığımız gazoz kapakları ile saatlerce oyun oynardık.
Yol genişliğince diktiğimiz gazoz kapaklarını misketlerle vurur, kazandıklarımızı ceplerimize doldururduk.
Sonrası mi?
Pantalon cepleri yırtılır; evde dayak faslı başlardı. Ben bu konuda şanslıydım. Babam terziydi; ya ına diktirirdim, yada kendim dikerdim. Çünkü babamın yanında 3 ay çıraklık yapmıştım. İğne batmasın diye parmağa takılan yüksük denen aletin acısını iyi bilirim.
Diğer çırak Necati Mehmetoglu ile ne günlerimiz vardı. Gırgır, Fırt, Texas, Tommix, Zagor gibi kahramanlar (!) hayal dünyamızı süslerdi.
Uzaktan aşık olduğumuz (kızların haberi olmazdı) prenseslerin sokaklarını az arşınlamadık. Az beklemedik evlerinin karşısında…
Sonrası mi?
Büyüdük…
Büyüdü Bahçeliever…
Büyüdü İstanbul…
Ve değişti.
Ve bozuldu her şey…
Metin Yener
