Hürriyet adına izlediğim Mehmetçik 89 planlı tatbikatında Kırklareli’nde daha hiç savaş görmemiş 20 yaşında bir gazeteci olarak bu fotoğrafı çekmiştim..
Tank ve çocuk bir arada beni çok rahatsız etmişti.
Hele tankın arkadan gelen yaklaşık 1500 beygir gücündeki dizel motor gürültüsünden korkan o güzel gözler…
Oysa tüm meslek hayatım boyunca tankların vurduğu binalarda tankların altında ezilmiş onlarca çocuk cesedi gördüm.
Ve savaşlar hala devam ediyor.
Görmeden yaşamadan bilemezsiniz savaşın ne olduğunu.
Aslında ne olmadığını..
Hiçliktir savaş..
Karşıt cepheler tek bir cepheye hizmet eder bu da sistemdir yönetenlerdir.
Emperyalizmi kitaplardan okumadım ben sokaklarda öğrendim..
Toplumların ırkçılıkla, dinle, ekonomik sıkıntılarla, aç bırakılarak, gereksiz baskılarla, köyler yakılarak, şehirlerde bombalar patlatılarak birbirine kinlendirilip sistem tarafından nasıl yönetildiğini.
Nasıl birbirlerine karşı örgütlendirildiklerini, silahlandırıldıklarını, yeni kurulan ya da varlığını uzun yıllardır sürdüren silahlı örgütlerin inançlı kahramanları, birbirlerini öldürürken Emperyalizmin bu çatışmalardan faydalanarak hiç gidemediği, gidemeyeceği bölgelere nasıl askeri üsler kurduğunu gören biriyim.
Ülke yönetimlerinin emperyalist sisteme bağlayıp aslı astarı olmayan seçimlerle iktidara getirdikleri yöneticilerle, eski fakirleri zengin, eski zenginleri de fakir hale getirip, tüketicilerini 60-70 senede bir, nasıl bulduklarını idrak etmiş biriyim.
Bu yazı uzadıkça uzar kısa keseyim.
Yaşlandıkça çenem mi düşüyor nedir…(Foto:Burak Ersemiz)
Yazı da Burak Ersemiz
